دستگاه تصفيه آب

روشهاي دستگاه تصفيه آب آبهاي زيرزميني تصفيه در محل استفادهاز سيستم هاي پرتابل تصفيه آب و يا سيستم هاي تصفيه آب در محل استفاده (POU) و نيز روشهاي ضدعفوني كردن آب مي توان براي حذف انواع آلودگي هاي آبهاي زيرزميني (يعني هر نوع آلودگي مرتبط با فاضلاب انساني)، قبل از نوشيدن استفاده نمود. بسياري از سيستم هاي تصفيه آب قابل حمل و تجاري، و نيز افزودني هاي شيميايي وجود دارند كه مي توانند پاتوژنها، كلر، طعم و بوي نامطلوب و فلزات سنگين همچون سرب و جيوه را حذف كنند. اين روشها عبارتند از جوشاندن، فيلتر كردن، جذب توسط كربن فعال، ضدعفوني شيميايي، تصفيه با پرتوي ماوراي بنفش، ضدعفوني كردن آب با ازون، ضدعفوني كردن آب با نور خورشيد، تقطير خورشيدي و فيلترهاي آب خانگي.
ترميم آسيب هاي وارد شده به آبهاي تحت الارضيآلودگي آبهاي زيرزميني بسيار مشكلتر از آلودگي آبهاي سطحي برطرف مي شود زيرا آبهاي تحت الارضي مي توانند در فواصل بسيار دور، بدون ديده شدن، در سفره هاي زيرزميني حركت كنند. سفره هاي غير متخلخل همچون خاكهاي رسي مي توانند بخشي از آلودگي باكتريايي موجود در آب را از طريق فيلتراسيون ساده (و يا جذب سطحي)، كم كنند و در برخي از موارد نيز با انجام واكنشهاي شيميايي و فعاليتهاي بيولوژيكي آنها را تصفيه كنند. با اين حال گاهي اوقات اين آلودگي ها صرفاً به آلاينده هاي خاك تبديل مي شوند. آبهاي زيرزميني كه از ميان شكستگي هاي باز و غارها حركت مي كنند، فيلتر نمي شوند و مي توانند به آساني همچون آبهاي سطحي جريان پيدا كنند. در حقيقت، اين آلودگي مي تواند با تمايل انسان به استفاده از گودالهاي طبيعي جهت تخليه زباله تشديد شود.
با استفاده از روش هاي مختلف مي توان آلودگي را از آبهاي زيرزميني برطرف نمود و در نتيجه آن را جهت استفاده، مناسب و مطمئن كرد. روشهاي تصفيه آبهاي زيرزميني شامل روشهاي بيولوژيكي، شيميايي و فيزيكي مي باشند. بيشتر تكنيك هاي تصفيه آبهاي زيرزميني، تركيبي از اين روشها هستند. برخي از تكنيك هاي تصفيه بيولوژيكي شامل تقويت زيستي (bioaugmentation)، تخليه زيستي(bioventing)، پخش زيستي(biosparging)، مكش زيستي(bioslurping)، و زدودن آلودگي(phytoremediation) مي باشند. برخي از تكنيك هاي تصفيه شيميايي عبارتند از تزريق گاز ازن و اكسيژن، رسوبدهي شيميايي، جداسازي غشايي، تبادل يوني، جذب كربني، اكسيداسيون شيميايي محلولهاي آبي، و بازيابي ارتقا يافته ي سورفاكتانت ها (موادي كه تمايل به كاهش كشش سطحي مايعي دارند كه در آن حل شده اند). برخي از روشهاي شيميايي ممكن است با استفاده از نانو موادها اجرا شوند. برخي از تكنيك هاي تصفيه فيزيكي عبارتند از پمپ و تصفيه، پخش كردن هوا، و استخراج فازهاي دوتايي. البته اين تكنيكها به روشهاي فوق محدود نمي شوند.
و در نهايت اگر تصفيه يا اصلاح آب زيرزميني آلوده بسيار مشكل و يا بسيار گران بود بايد از استفاده از چنين منبعي صرفنظر كرد و منبع آب ديگري را براي استفاده انتخاب نمود.

روشهاي دستگاه تصفيه آب آبهاي زيرزميني تصفيه در محل استفادهاز سيستم هاي پرتابل تصفيه آب و يا سيستم هاي تصفيه آب در محل استفاده (POU) و نيز روشهاي ضدعفوني كردن آب مي توان براي حذف انواع آلودگي هاي آبهاي زيرزميني (يعني هر نوع آلودگي مرتبط با فاضلاب انساني)، قبل از نوشيدن استفاده نمود. بسياري از سيستم هاي تصفيه آب قابل حمل و تجاري، و نيز افزودني هاي شيميايي وجود دارند كه مي توانند پاتوژنها، كلر، طعم و بوي نامطلوب و فلزات سنگين همچون سرب و جيوه را حذف كنند. اين روشها عبارتند از جوشاندن، فيلتر كردن، جذب توسط كربن فعال، ضدعفوني شيميايي، تصفيه با پرتوي ماوراي بنفش، ضدعفوني كردن آب با ازون، ضدعفوني كردن آب با نور خورشيد، تقطير خورشيدي و فيلترهاي آب خانگي.
ترميم آسيب هاي وارد شده به آبهاي تحت الارضيآلودگي آبهاي زيرزميني بسيار مشكلتر از آلودگي آبهاي سطحي برطرف مي شود زيرا آبهاي تحت الارضي مي توانند در فواصل بسيار دور، بدون ديده شدن، در سفره هاي زيرزميني حركت كنند. سفره هاي غير متخلخل همچون خاكهاي رسي مي توانند بخشي از آلودگي باكتريايي موجود در آب را از طريق فيلتراسيون ساده (و يا جذب سطحي)، كم كنند و در برخي از موارد نيز با انجام واكنشهاي شيميايي و فعاليتهاي بيولوژيكي آنها را تصفيه كنند. با اين حال گاهي اوقات اين آلودگي ها صرفاً به آلاينده هاي خاك تبديل مي شوند. آبهاي زيرزميني كه از ميان شكستگي هاي باز و غارها حركت مي كنند، فيلتر نمي شوند و مي توانند به آساني همچون آبهاي سطحي جريان پيدا كنند. در حقيقت، اين آلودگي مي تواند با تمايل انسان به استفاده از گودالهاي طبيعي جهت تخليه زباله تشديد شود.
با استفاده از روش هاي مختلف مي توان آلودگي را از آبهاي زيرزميني برطرف نمود و در نتيجه آن را جهت استفاده، مناسب و مطمئن كرد. روشهاي تصفيه آبهاي زيرزميني شامل روشهاي بيولوژيكي، شيميايي و فيزيكي مي باشند. بيشتر تكنيك هاي تصفيه آبهاي زيرزميني، تركيبي از اين روشها هستند. برخي از تكنيك هاي تصفيه بيولوژيكي شامل تقويت زيستي (bioaugmentation)، تخليه زيستي(bioventing)، پخش زيستي(biosparging)، مكش زيستي(bioslurping)، و زدودن آلودگي(phytoremediation) مي باشند. برخي از تكنيك هاي تصفيه شيميايي عبارتند از تزريق گاز ازن و اكسيژن، رسوبدهي شيميايي، جداسازي غشايي، تبادل يوني، جذب كربني، اكسيداسيون شيميايي محلولهاي آبي، و بازيابي ارتقا يافته ي سورفاكتانت ها (موادي كه تمايل به كاهش كشش سطحي مايعي دارند كه در آن حل شده اند). برخي از روشهاي شيميايي ممكن است با استفاده از نانو موادها اجرا شوند. برخي از تكنيك هاي تصفيه فيزيكي عبارتند از پمپ و تصفيه، پخش كردن هوا، و استخراج فازهاي دوتايي. البته اين تكنيكها به روشهاي فوق محدود نمي شوند.
و در نهايت اگر تصفيه يا اصلاح آب زيرزميني آلوده بسيار مشكل و يا بسيار گران بود بايد از استفاده از چنين منبعي صرفنظر كرد و منبع آب ديگري را براي استفاده انتخاب نمود.